Gure eguneroko erronka da lehiatzea, baina denetarako muga bat dago. Kirolean lehiakortasuna ezinbestekoa da eta oso garrantzitsua da nola egiten den ikastea. Batzuetan bai irakasle bai entrenatzaileek irabaztean jartzen dute indar guztia eta ez dira konturatzen hau behin gazteei transmitituta, zaila dela gero porrota onartzea. Zenbaitetan, nahiago izaten dute ez parte hartzea, lehiaketan galtzaile irtengo direnaren beldurrarekin. Alde honetatik, oso negatiboa da bai ikasleentzat bai eta hezitzaileentzat ere aurrera egiteko orduan. Honetarako, garrantzitsua da lehiaketa hitza bera enfasi gutxiagorekin baloratzea.
Honekin esan nahi dudana, ez da pentsatzea lehiakortasuna guztiz txarra denik, baizik eta oso garrantzitsua dela nola gidatzen den. Irakasleak sentibera izaten ikasi behar du efektu negatiboen aurrean eta haur guztien benetako esperientzia zein den jakiteko esfortzua egin behar du. Hori egin ezean, ekintza lehiakorrek konfiantza zulatzen duen eta garaipenaren ideologia gehiago indartzen duen hezkuntza desegoki baten zati izango da, non irabaztea gauzarik garrantzitsuena dela esango digun eta ez egiteak porrotera iristea dela pentsaraziko digun.
Honekin esan nahi dudana, ez da pentsatzea lehiakortasuna guztiz txarra denik, baizik eta oso garrantzitsua dela nola gidatzen den. Irakasleak sentibera izaten ikasi behar du efektu negatiboen aurrean eta haur guztien benetako esperientzia zein den jakiteko esfortzua egin behar du. Hori egin ezean, ekintza lehiakorrek konfiantza zulatzen duen eta garaipenaren ideologia gehiago indartzen duen hezkuntza desegoki baten zati izango da, non irabaztea gauzarik garrantzitsuena dela esango digun eta ez egiteak porrotera iristea dela pentsaraziko digun.
No hay comentarios:
Publicar un comentario